Wenceslao Fernández Flórez (1885-1964) é, sen dúbida, unha das principais figuras literarias da primeira metade de século XX.  Xornalista accidental desde os quince anos, alcanzou a fama como comentarista parlamentario do ABC, na súa columna "Acotaciones de un oyente", a través da cal logrou refractar con finísima ironía as principais preocupacións sociais e políticas do momento. E dotado dunha gran capacidade expresiva, soubo trasladar ao plano literario toda unha serie de tipos, circunstancias, valores e actitudes - persoais e colectivas - que lle valeron as simpatías dun amplo e moi leal público lector, converténdose moi pronto nun dos poucos "clásicos vivos" do seu tempo. De igual maneira, o seu interese polo cinema levouno a trasladar moitas das súas grandes obras á gran pantalla, colaborando cos principais guionistas, directores e elencos actorais da época. Con todo, a pesar do seu enorme éxito dentro e fóra de España, o seu quefacer novelístico, xornalístico e cinematográfico continúa sendo hoxe un inesgotable filón investigador. De aí a perentoria necesidade  de poñer en valor o significado e transcendencia histórico-social da súa obra, para situarlle en digna prelación entre os grandes escritores españois (mesmo europeos) do pasado século. 
Se desexa coñecer máis sobre a figura deste polifacético escritor, pode ler a continuación o traballo "Recepción crítica de Wenceslao Fernández Flórez: El canon y la historia de la literatura", da autoría de Fidel López Criado.